De zon schijnt, en half Vlaanderen zit in zijn tuin. Zelfs Wolf kwam me daarnet vragen of hij buiten mocht spelen. Dat mocht, want hij was van plan een beetje heen en weer te fietsen op het voetpad. Het gras ligt er namelijk nog modderig bij, en ook de speeltuigen zijn nog wat vuil.
Maar de lente komt er onmiskenbaar aan: daarnet zaten er drie mussen in de struik voor het raam te spelen en te fluiten, een paar dagen geleden (in de gietende regen) vloog een dikke vrouwtjesmerel rond met stro in haar bek, en ik heb net opgemerkt dat de vlinderstruik al vol kleine blaadjes staat.
De hond wil voortdurend buiten, en overal lopen wandelaars te genieten van de zon.
En ik? Ik zit languit in de zetel, en kijk verlangend naar buiten. Het gras is altijd groener aan de overkant, nietwaar?
ja in Londen stond alles net nog een klein beetje meer in bloei al, zalig!
maar troost je, het gaat ook niet van de ene dag op de andere lente zijn en gedaan zijn. Tegen dat je weer wat mobieler bent zal je er nog steeds heel hard kunnen van genieten 😉
Je hebt al een laptop. Nu nog twee stoelen (eentje voor de voet) en een stukje buitenlucht! Wat houdt je tegen?