Operatie

Voor wie het nog niet wist: ik ben deze morgen geopereerd aan mijn voet. Eindelijk.

Ik sukkel al sinds eind mei met die voet, en ik heb zowat alles al geprobeerd: kinesie, cortisonespuiten, shockwavetherapie, speciale laars, immobilisatie… In samenspraak met mijn orthopedist zijn we tot de conclusie gekomen dat ik nog drie opties had: gewoon blijven lopen (en dat is voor mij geen optie), amputeren (maar niet echt) of een operatie. Dat laatste is het dus geworden: hij heeft mijn hiel aan de zijkant opengesneden, het bot schoongeschraapt van alle kalk, alle zieke weefsel weggesneden, en de pees die alle ellende veroorzaakt losgemaakt.

Om acht uur zijn we binnengegaan in het ziekenhuis, rond half tien werd ik op de recovery (jawel) met mijn voet in een ijsbad gewikkeld, en tegen half elf werd ik de operatiekamer binnengerold. Veel weet ik daar niet meer van: vrijwel onmiddellijk kreeg ik de verdoving ingespoten (wat behoorlijk pijn deed aan mijn arm, trouwens) en was ik van de wereld. Toen ik een uurtje later wakker werd op de recovery, was mijn hele been rood, zat mijn voet tot aan de knie in een halve gips (de rest is puur verband om de wonde niet te belasten) en had ik het zodanig koud dat ik oncontroleerbaar aan het klappertanden was. Ze gaven me een soortement haardrogerbuis die warmte blies, en die me geleidelijk aan opwarmde. Ik begon me ook beter te voelen, en zodra ik naar mijn kamer mocht, was alles ok. Mijn voet was nog verdoofd, pijn had ik niet. Ik las wat, keek wat tv, sliep nog een beetje, en warmde helemaal op zodra ik eten had gekregen en dus weer energie had getankt.

Bart bracht me liefdevol naar huis tegen half zes, en installeerde me met laptop, telefoon, GSM, afstandsbediening en allerhande tijdschriften in de zetel, en ik werd vertroeteld met gesmeerde boterhammetjes, en knuffels van kleine kleuters.

Als een operatie dan toch moet, dan graag zoals vandaag 🙂