Menu

Kijk, dat doe ik dus graag hé, koken voor vrienden.

Ook al heb ik een slechte rug, ik kan het niet laten om er mijn ziel in te leggen. Geen halve baksels of dingen van de traiteur, als ik iets in mijn gedachten heb, dan wil ik het ook zo.
Deze avond kwamen er oude vrienden van vroeger eten, van toen wij nog op ’t unief zaten. We zien elkaar niet vaak, maar het voelt telkens weer bijzonder vertrouwd aan. En aan die mensen wilde ik wel degelijk iets deftigs voorschotelen.

Het menu van daarnet:

* aperitiefhapjes:  halve abrikoosjes gevuld met een mengsel van ricotta, honing en kaneel; geitenkaas gevouwen in een pakketje van gedroogde gandaham; kerstomaatjes in twee gesneden met een blokje mozzarella en een beetje basilicum tussen, op een prikkertje; witloofblaadje gevuld met een mengsel van zalm, zure appel, sjalot en room; champignons gevuld met kruidenkaas

* voorgerecht: een aspergemousse op een bedje van gerookte zalm, afgewerkt met rode kaviaar en dille

* hoofdgerecht: rolletjes van kalkoenlapje, gandaham, rozemarijn en mozzarella, opgediend met verse tagliatelle (met room en parmezaan) en een toost belegd met boschampignons en fleur de sel

* nagerecht: tiramisu van peperkoek en peer

* koffie of rooibosthee met truffels

Bart heeft er een Château Pavie 1973 (Saint-Emilion) bij geserveerd, uit mijn vaders wijnkelder.

Het heeft gesmaakt, maar dat lag voor een groot deel ook aan het eminente gezelschap.
Hopelijk doen we er deze keer niet zo lang over om elkaar terug te zien.