Fiets

Daarstraks, zo rond twaalf uur, was ik aan het twijfelen of ik Wolf ging afhalen van school per auto of met de fiets. De auto is natuurlijk makkelijker, maar het is daar altijd een drukte van jewelste en een probleem om te parkeren. De fiets is wat dat betreft eenvoudiger, maar in dit weer… Ik was aan het twijfelen, en toen brak plots de zon door en bleek de lucht diepblauw te zijn boven ons, terwijl de grijze wolken wegdreven.

Dilemma opgelost dus. Ik deed mijn jas aan, handschoenen, mutsje, en, na het wegvegen van enige spinnenwebben en stofnetten, toog ik vrolijk op weg. Al was het alsnog met enige vertraging: na drie meter stapte ik af, keerde fiets met aanhangfiets om en pompte fluitend de achterband op.

Bon, iets later dan gepland was ik vrolijk gezwind aan het fietsen, neus hoog in de zon, de omgeving in me opnemend. Ik denk dat dat scenario tot ongeveer het einde van de straat heeft geduurd. Ik heb behoorlijk wat overgewicht (mooi eufemisme om te zeggen dat ik 30 kilo te dik ben :-p ), ben conditioneel altijd al een wrak geweest, en met die zere voet betert het er echt niet op. Ik ben nog net niet puffend en blazend twee kilometer verder toegekomen, maar bij het terug thuis komen was ik wel serieus aan het zweten (ter mijner verdediging: het bleek warmer dan gedacht buiten, zo in de zon), hijgde lichtjes (een zware verkoudheid, jawel, ik loop al dagen te niezen en te snotteren) en had kramp in de probleemvoet.

En toen bekeek ik mezelf eens kritisch, en besloot dat ik eigenlijk zonder meer zielig was. Kom zeg, mijn ma van 63,5 (zeg géén 64!) heeft een betere conditie dan ik. Helaas, zonder werkende voet is daar momenteel niet veel aan te verhelpen. Alleen dat vermageren he… Zucht :-p

Ik denk dat ik toch maar ga investeren in de farmaceutische industrie, kwestie dat ze snel een dieetpil of zo uitvinden…