Een paar dagen geleden bestond dit blog drie jaar. De postfrequentie varieerde vroeger sterk, wat sommige vrienden al de commentaar ontlokte dat je goed kon merken wanneer ik wat meer tijd had, en wanneer niet.
Oplettende lezers hadden misschien al gemerkt dat een van mijn goede voornemens dit jaar was, dat ik elke dag minstens één postje zou schrijven. Lang, kort, maakt niet uit, zolang het maar iets was dat me bezighield. Voorlopig heb ik het volgehouden, al 25 dagen lang. Geen idee of het zo blijft, maar we zijn goed bezig.
Dat laatste wordt me bevestigd door de statistieken. Die tonen aan dat het bezoekersaantal in de allereerste maanden uiteraard flink steeg, maar daarna een beetje stagneerde. Intussen zit ik wel al aan een verdubbeling van de cijfers van in december 2006, en telt dit blogje ongeveer 2800 unieke bezoekers per maand. Een cijfer waar sommigen meewarig het hoofd over zullen schudden, maar voor een pure huisvrouwenblog (laat ons een kat een kat noemen) niet eens zo slecht is, denk ik. En dan zijn er wellicht nog een hoop mensen die, zoals ik, werken met een feedreader. Dit blijkt overigens post 400 te zijn, met bijna 700 commentaren, en een 44.000 spamcomments die netjes zijn tegengehouden. Oef.
Dit blogje heeft me trouwens al geld opgeleverd. Deze week stond er via Enchanté voor het eerst een week lang reclame op, wat me 25 euro heeft opgeleverd. Verder heb ik dank zij mijn schrijfsels ook al hier en daar goodies gekregen, voor toch ook al een winkelwaarde van 80 euro.
Maar daar is het me helemaal niet om te doen. Ik schrijf om een ei kwijt te kunnen, mijn ideeën te ventileren en te toetsen aan de meningen van anderen. Ik word ook geregeld aangesproken op wat ik schrijf, en ja, ik ben er me zeer bewust van dat ook mijn moeder, schoonvader, collega’s en leerlingen lezen wat ik te zeggen heb. Dus nee, wees maar zeker dat je hier niet mijn ganse leven te lezen krijgt.
Maar wat je wel krijgt, is een glimp van hoe ik denk. Of dat het voor iemand anders relevant is, durf ik sterk te betwijfelen. Maar wanneer ik zelf lees wat ik vroeger geschreven heb (hier, of op mijn vroegere Engelstalige blog dat al sinds december 2001 bestaat) merk ik toch een duidelijke evolutie. Daar gaat het voor mezelf om.
De mens tussen de lijnen, daarvoor lees ik blogs.
Wat huisvrouwenblog? Je postje van drie dagen geleden vergeten?
Blijven gaan…het is hier tof!
Als mede-huisvrouwenblogster ben ik een trouwe lezeres. En in real life tater ik graag wat weg met jou :). Tot op een GGD??
ja ja, ik had de verhoogde activiteit ook al opgemerkt. En voor 2800 lezers schud ik niet meewarig mijn hoofd hoor !
Ik vind het vooral leuk om te weten waar mensen mee bezig zijn en wat ze meemaken en hoe ze daarop aankijken.
Ik kom hier graag.
Misschien omdat ik ook een… -even terugscrollen om te zien hoe je het ook alweer noemde- huisvrouwenblog heb.
Ook ik moet mijn ei(eren) kwijt. Ik heb ergens een feedreader, maar gebruik ‘m eigenlijk niet. Pik er gewoon een paar blogs uit die ik leuk vind, en ga daar af en toe eens kijken. En ja, de jouwe zit daar sinds ik je leerde kennen via Twitter op regelmatige basis tussen.
Aantal bezoekers op mijn eigen blog interesseert mij eigenlijk niet zo veel. Eerder of er ook tussen zitten die terug komen. En soms lig ik gewoon in een deuk met de zoektermen waarmee men op mijn blog terecht komt.
Elke dag posten doe ik allang niet meer, daarvoor is mijn belevingswereld helaas wat te klein. Dan is het een beetje onvermijdelijk dat je op den duur in rondjes blijft draaien. Bloggen moet -wat mij betreft- vooral plezant blijven.