Kou

Op zich heb ik eigenlijk geen problemen met die vrieskou. Ja, het is vervelend als je de straat op moet wanneer het glad ligt, en nee, een ijskoude slaapkamer is niet zo fijn. Snotneusjes afvegen is ook een van de minder leuke bezigheden.

Maar ’s avonds ligt mijn elektrisch dekentje aan en vlij ik me tegen Barts warme lijf. Tijdens toezicht doe ik een dikke sjaal en een paar wanten aan, en mijn auto staat gelukkig in de garage, dus die ruiten hoef ik niet af te krabben.

Er is eigenlijk maar één ding wat ik vreselijk haat aan de winter. Dan kom je ’s nachts uit je warme bedje omdat je moet gaan plassen, steekt je voeten slaperig in een paar pantoffels, sleft de trap af, gaat zelfs zonder het licht aan te steken het toilet binnen, en dit allemaal om eigenlijk niet echt wakker te worden. En dan ga je zitten. Uck. Oeh. Koud! Meteen zijn al mijn spieren opgespannen, staan mijn ogen wijd open, en ben ik klaarwakker.
En koude billen, maat! Nee, die ijskoude wc-bril in de winter, da’s niks voor mij.
Probeer dan maar eens onmiddellijk weer te slapen.

Misschien toch eens wc-brilverwarming overwegen. Zou dat eigenlijk bestaan?