Ontbijt

Het was half negen op zondagmorgen, de kinderen waren aan het spelen, buiten begon het zonnetje het ijs op de autoruiten te smelten, en binnen was het lekker warm en rustig.

En dus had ik zin om ontbijt te maken. Niet een inderhaast ineengeflanste boterham, nee, the real deal.

Elke zondag eten wij croissants en boterkoeken, maar dan de variant waarvoor je niet het huis uit moet, en die je dus in pyama kan nuttigen. Op zaterdagavond haalt Bart de diepgevroren kleine dingetjes uit en legt ze op een bakplaat met een doek over, en bij het opstaan zijn het koeken die enkel nog gebakken moeten worden.

Er waren dus warme boterkoeken en croissants, versgebakken. Ik had ook zin in een zachtgekookt eitje met een wit boterhammetje erbij, en ook dat was eigenlijk vrij snel op tafel gezet. Voeg daar nog versgeperst fruitsap bij, chocomelk voor de kinderen, een actimelletje, en een kop heerlijk dampende koffie, en het kreeg inderdaad wel de naam ‘ontbijt’.

Alleen jammer dat ik met mijn vinger tegen de hete plaat ben gebotst bij het afruimen. Het kon niet helemaal perfect zijn, nee?