New York, dag vijf

Half acht ’s morgens, en de hittegolf hier in New York is eindelijk gedaan: het regent buiten, en ze zeggen dat het zo’n graad of 25 wordt vandaag. Dat is niet zo erg, we hadden er rekening mee gehouden, en zijn van plan het grootste deel van de dag in het MoMa door te brengen.

Gisteren was eigenlijk weer best zalig: lang geslapen, lekker rustig ons klaargemaakt (hey, het is vakantie voor iets, en er zijn echt maar zoveel dingen die je kan doen in een dag zonder plat te vallen) en gaan ontbijten in een diner die ons was aangeraden door de Lonely Planet, een reisgids van New York. Die diner was inderdaad prima, maar wel opmerkelijk duurder dan de anderen. Bart is gegaan (het was half elf intussen) voor de brunch op zijn Amerikaans: drie roereieren met pikante Italiaanse worst, een bagel en frietjes. En koffie natuurlijk… Ik heb het weer gehouden op pancakes, die kan je bij ons niet krijgen (of toch nauwelijks).

Daarna zijn we tot aan Times Square geslenterd en hebben tickets gekocht voor Mamma Mia voor donderdag. Hey, je kan toch moeilijk logeren in het Theatre District vlak bij Broadway en geen show hebben gezien? De prijs schrikte me even af, maar kom, we zijn maar één keer met vakantie en ik zal er wel voor werken :-p

Daarna een taxi gehaild (ik heb daar echt de schwung van te pakken, denk ik) en richting Houston/Broadway, het begin van Soho. Daar door Mercer Street geslenterd, met zijn cast iron gebouwen en zijn chique winkels (Prada etc.) en aanbeland in Chinatown. Het weer was intussen bijna niet meer te harden: toen we buiten kwamen ’s morgens was het aan het druppelen, maar intussen was het kwik alweer boven de dertig gestegen, maar was het wel nog bijna even vochtig. Ik plakte bijna aan mezelf :-p Gelukkig zijn er wel overal Starbucks met hun ijskoude Frappucino (een soort van mokkamilkshake) en een goeie airconditioning.
We hebben dan wat rondgelopen in Chinatown (bijzonder toeristisch), heb me er een waaiertje aangeschaft omdat ik omver viel van de hitte, en we hebben er onze ogen uitgekeken. Alles staat bijna eentalig in het Chinees aangeduid, je ziet er Chinese kranten, Chinese affiches… Een oude man in de Starbucks zat naast ons de handleiding van Windows Vista door te nemen, maar dat waren dan ook de enige woorden die we konden lezen :-p

Daarna verder gewandeld naar Little Italy, maar daar rest blijkbaar niet zoveel van: wat Italiaanse restaurantjes (met goeie pizza, heb ik kunnen vaststellen) maar dat is het zowat.

Al slenterend (amai onze voeten, ik moet echt eens een foto nemen van die bleinen) kwamen we terug in Nolita/Soho, met al zijn winkels. Ik moet toegeven, veel alternatieve of tweedehandswinkeltjes heb ik er niet gezien, wel een hoop designers en andere poepchique toestanden: Marc Jacobs, Hilfiger, Burberry, de flagship van Diesel, Chanel… We zijn even een kijkje gaan nemen in Bloomingdales Soho, en eigenlijk is dat gewoon het hele concept van onze Inno, alleen met iets betere merken zoals Diane Von Furstenberg en zo. Gelukkig hebben ze me niet ondergespritst toen we doorheen de parfumafdeling op het gelijkvloers moesten.
We hebben zelfs zowaar nieuwe schoenen voor Bart gevonden: pikzwarte hoge Allstars, niet slecht dus. Die winkel was beyond hip: ik denk dat ze zelfs een eigen DJ hadden.

Daarna nog een babywinkel binnengewaaid en een T-shirt voor Wolf en een set vree wijze lampjes meegenomen, een bizarre winkel vol met mineralen en fossielen en schedels en zo bekeken, de Apple Store (nee, niet de Cube) gepasseerd en gezien dat er een lange wachtrij stond om binnen te mogen (de Iphone hadden ze er zelfs niet) en zo verder. De hele buurt is bijzonder slecht voor de portemonnee :-p

Enfin, tegen dan was het half vijf, en hebben we een taxi genomen naar uptown, naar de echte grote Apple Store, die met de kubus. Maf jong! Er stond een gigantische rij mensen aan te schuiven voor de Iphone, en in de ondergrondse winkel kon je over de koppen lopen. Ik denk dat je aan de kassa’s ook wel een half uur moest aanschuiven. Onvoorstelbaar dat een merk dat een tiental jaar geleden nog volledig nerdy en onhip was, nu zo’n gigantische buzz creëert!

Daarna zijn we langs de smalle kant van Central Park terug naar het hotel gelopen, om daar te crashen met een liter water. Amai mijn voeten (letterlijk te nemen)!

Een dutje en een goeie douche later kon ik er alweer tegen, en zijn we een restaurantje hier niet ver vandaan gaan opzoeken, iets wat opnieuw de Lonely Planet ons aanraadde. Hip, vol en lawaaierig, maar verzorgd, en bijzonder lekker eten. Ik denk dat je dit als typische Amerikaanse fusionkeuken kan zien. Als voorgerecht heb ik een bord scampi’s gekregen, gepaneerd in macadamianootjes, met een zoete mangochutney: bijzonder lekker. Bart had eendeborst op flatbread, wat neerkwam op een soort kleine pizza, maar dan wel vééél beter. Het hoofdgerecht bestond voor mij alweer uit vis (ik heb hier nog geen vlees gegeten), zijnde gebakken geelvintonijn in een korstje van één of ander soort zaadjes, met teryakisaus en een soort wasabimayonaise, gebakken aubergine en bonen, en heerlijke paddestoelen in een oliebollendeeg (zoals bij Chinese voorgerechten). Het was om je vingers bij af te likken, ik heb geen kruimeltje achtergelaten.

Je kon ons bijna buitenrollen, zodat we nog voor een avondwandeling zijn gegaan. Ik wilde heel graag even tot aan de Hudson lopen, maar blijkbaar zaten we op het einde van het Hudsonpark, zodat we al gauw in een vrij gore buurt verzeilden, met pakhuizen en een vertrekplaats van vuilkarren en een parking en zo… Niet bepaald het romantische wandelingetje dat ik in gedachten had, het was zelfs behoorlijk creepy bij momenten. Enfin, probleemloos weer aan het hotel geraakt, en bedje binnen, doodop. Het zijn lange dagen, en die warmte doet er geen goed aan.

Maar ik heb het prima naar mijn zin, zeker als ik dinotekeningen van mijn oudste zoon doorgestuurd krijg vanuit het dinomuseum in Brussel. Wolf, ik denk dat je rotverwend zal zijn als we terug thuiskomen!