Gni gni

Gisteren heb ik toch wel een gnigni-moment, ofte een moment van “leedvermaak” en handjesgewrijf meegemaakt. Al klinkt dit nu eigenlijk wel slechter dan het was hoor!

Gisteren en eergisteren zijn ze namelijk een nieuwe mazoutketel komen installeren. Een deftige, propere, felblauwe hoogrendementsketel, met alles erop en eraan. Duur, maar met deze mazoutprijzen echt wel de moeite waard, en de oude was echt op zijn laatste pootjes aan het lopen, we gingen er wellicht de winter niet meer mee door geraken.

Nu, dit doet er eigenlijk niet zoveel toe, ware het niet dat de installateur van dienst de vorige eigenaar van dit huis was. Elf jaar geleden heeft hij ons dit huis verkocht, en zelf een nieuw, mét bureau en opslagplaatsen, gebouwd een paar straten verder. We hebben er amper 6 miljoen Belgische franken voor betaald, destijds. Ook toen al min of meer een koopje. Hij had het geld namelijk nodig voor zijn nieuwe huis, en wilde er nog, met betaling van huur, een jaar in blijven wonen.

Gisteren heb ik hem aangeboden nog even een kijkje te nemen in zijn oude zelfgebouwde huis. Zijn ogen begonnen te schitteren, en hij nam het voorstel met graagte aan. Ondertussen hebben wij zelf al een en ander veranderd aan dit huis: de vroegere zolder is een volwaardige verdieping geworden met een ‘loft’gevoel, en de badkamer is volledig vernieuwd.

Hij keek rond, en zuchtte. ‘Goh’, zei hij, ‘we hadden dit nooit mogen verkopen! We hebben dat eigenlijk vrij snel na de verkoop al gezegd, maar toen wilden we het risico niet nemen. Maar jongens, nu ik het terugzie, goh, we hadden het echt nooit mogen verkopen! Mijn oudste zoon heeft intussen zelf een huis gekocht, maar dit zou ideaal geweest zijn.’

Ik stond erbij, keek en luisterde ernaar, en in mijn binnenste, niet een zo diep eigenlijk, wreef ik in mijn handen. Ja, hij had het nooit mogen verkopen. Dit is een zalig huis. En wat ben ik blij dat hij destijds het risico niet heeft durven nemen. Ik vind het wel jammer voor hem, ik begrijp hem prima, maarre… Ik woon hier bijzonder graag, en niemand neemt ons dit nog af 🙂

En, weet je, ik denk dat hij het ons best gunt ook 🙂