Deze namiddag, na een Elanorvergadering (Elanor = het Tolkiengenootschap, maar de website ligt tijdelijk plat) ben ik met Wolf naar de Driekoningenommegank hier in Wondelgem geweest. Bart bleef thuis bij Kobe (eigenlijk wel handig, die flesvoeding) en Pieter van den apotheek was zo lief om zowel mij en Wolf als Delphine, Marthe (Wolfs vriendinnetje) en Victor (respectievelijk vrouw en kinderen van) alsook Delphines zus naar het tweede startpunt van de stoet te brengen.
De hele parcours van de stoet zou echt veel te lang geweest zijn voor de kinderen, ik heb Wolf nu al een paar keer voor eventjes gedragen. Zelfs nu waren we al een uur aan het stappen, met voorop de fanfare, dan een steeds meer aanzwellende groep mensen, het genootschap, drie reuzen vooraan, de drie koningen met elk een koningskind, een heerlijk dixielandgroepje, en de drie grote reuzen. Er was jammer genoeg geen boer met een grote kar waarop de kinderen konden zitten, zoals blijkbaar wel de vorige jaren het geval was, en wat trouwens de reden was dat ik geen buggy heb genomen voor Wolf. Overal werden er fakkels en andere lichtjes meegedragen, en bijna alle kinderen hadden wel een kroon, een cape en/of een ster mee.
Wolf wilde dat op het laatste moment niet, zodoende lieten we zijn kroon maar thuis. Jammer eigenlijk.
Ook aan de kant van de weg stonden overal lichtjes en fakkels, en overal stond volk buiten te kijken, te zwaaien, te kletsen, en vooral ook dreupels te schenken voor het genootschap.
Het eindpunt was Den Dries, waar een hoop kraampjes waren opgesteld, een groot kampvuur werd onderhouden door de locale scouts, en een podium stond.
Ik had de laatste tien minuten Wolf aan de gang gehouden met de belofte van een pannenkoek, en die waren er dan nog niet eens! Gelukkig stond er wel een kraampje met chocomelk (met vrije gift) en (naast dreupels, soep, glühwein, hotdogs, beenhesp, en ik mis wellicht nog een paar dingen) eentje met gestreken mastellen. Die bleken evenzeer in de smaak te vallen, Wolf heeft naast zijn eigen mastel ook een helft van Marthe ingepikt (die had toch te veel).
Jammer genoeg begon het tien minuten na aankomst te regenen, zodat we ons naar huis hebben gehaast.
Wolf heeft nog twee boterhammen binnengespeeld, en is dan compleet strijk gegaan in zijn bedje. Ik denk dat het misschien wel wat veel was voor een bijna-vierjarige :-p
Leuk te horen dat de traditie toch nog onderhouden wordt hier en daar 🙂 Bij ons bestaat driekoningen niet echt meer, zelfs de KSA is gestopt met hun jaarlijkse sterrenzingen-activiteit. Die stomme veramerikanisering ook, met hun Halloween. Spijtig!
Ik was dat helemaal vergeten, maar als kind liepen wij ook mee! Van m’n 3de tot m’n 11de woonde ik in Wondelgem. Van die tochten herinner ik me vooral de lichtjes aan de kant van de straat en in de tuinen. Leuk om te lezen dat dit nog bestaat.
amai, dat wordt daar nog groots aangepakt. Ik sluit me bij Nele en Greet aan: elders merk je zo goed als niets meer van Driekoningen en dat vind ik heel jammer. Lang leve Wondelgem dan maar?