Ik kom net tot het besef dat de enige reden waarom ik de opgevouwen was aan Bart laat om weg te leggen, is dat hij zou zien dat ik ook iets gedaan heb.
Ik doe dus de was, hang hem op of steek hem in de droogkast, en vouw hem op. Daarna laat ik die opgevouwen was op tafel liggen, tot Bart hem in de kasten legt. Ik kan dat net zo goed zelf doen, en dan hoef ik me tenminste niet te ergeren als hij iets verkeerd zou leggen. Het is niet zo dat ik hem dat laat doen zodat hij ook iets zou doen in het huishouden, verre van, hij doet echt wel zijn deel. Het is blijkbaar van mijn kant weer een vraag naar bevestiging. Zo van: “Kijk, ik heb toch ook iets gedaan hoor, het is niet zo dat ik niks doe of dat die was zichzelf heeft gedaan”.
Niet dat Bart ooit maar één opmerking in die richting maakt, hij apprecieert dat echt wel. Maar blijkbaar heb ik dat nodig.
Ugh. Hoe zielig kan een mens zijn?
*staat recht om opgevouwen was in de kasten te gaan leggen*