Ziek en moe en mottig en al dat soort dingen 🙁
Gans het weekend in mijn zetel gelegen, deze morgen dan toch naar de dokter: trachitis, en griepaal syndroom. Yep, dat bestaat ook: is als je je even slecht voelt als bij griep, met verstopte neus, keelpijn, hoofdpijn, spierpijn, algemene mottigheid, maar zonder de koorts. Yep, nog altijd netjes 36.7°, begrijpe wie begrijpen kan.
Mijn ribben doen gemeen zeer van al dat hoesten, en gans mijn keel is rauw, alweer van datzelfde hoesten. Ik heb een nasty soort hoestsiroop gekregen, maar zelfs die is niet helemaal doeltreffend.
Schotelvod zijnde, heb ik een babysit laten komen om voor Wolf te zorgen, met hem te spelen en hem in zijn bed te steken. Zowel de babysit als Wolf hebben ervan genoten, denk ik 🙂
In ieder geval ligt Wolf nu in zijn bedje, en heb ik hem daarnet een lepeltje hoestsiroop gevoerd: ook hij heeft een hoest, maar gelukkig bijlange niet zo erg als zijn mama. Wat wel gigantisch schattig is, is dat hij plots zegt: ‘Mama ziek. Ikke kusjes geven”, en dan komt hij bij me en geeft me kusjes over gans mijn lijf. Daarna houdt hij zijn gezichtje op ongeveer 5 cm van het mijne, en vraagt: “Nu beter, mama ? Beetje beter ? Veel beter ?” Hoopvol knikt hij dan, en stuift weer weg om ergens te gaan spelen.
Oh, en welkom op deze wereld, Anna !