Geplaatst op

Kammekequiz 23

Ja ik weet het, we zijn 2024, maar door corona zijn we een aflevering misgelopen, waardoor we nu aan nr. 23 zitten.

Ik wilde eigenlijk wel weer meedoen met collega’s, maar die konden allemaal niet op een of andere manier. Ik had toen gezegd tegen Luc – de organisator die over de inschrijvingen gaat – dat hij me gerust nog ergens bij mocht zetten als ze een vierde man nodig hadden. Daardoor verzeilde ik bij een groepje meisjes, oud-leerlingen van vorig jaar. Wel euh… laat ons stellen dat ze niet bepaald doorgewinterde quizzers waren. Maar we eindigden uiteindelijk toch 21ste van de 50, dus dat viel best mee. Ik heb trouwens een paar rondes gepikt voor onze eigen quiz voor volgend jaar, er zaten een paar zeer goeie tussen.

Het verslag ervan heeft diezelfde Luc geschreven, hier op de schoolwebsite, compleet met grappige foto van mezelf. Hoezo? Wel, sinds een paar jaar organiseren ze ook een tombola waarbij je leuke dingetjes kan winnen die ergens in de quiz vermeld worden. Ik had zowaar prijs en won een pot muskaatnoten, iets wat inderdaad ergens een antwoord was. Ik heb in elk geval goed gelachen en er zelfs mijn inzet uit gehaald. We hebben nu wel nootmuskaat voor de komende twintig jaar, denk ik zo…

Maar misschien ga ik voor volgend jaar wel eens actief op zoek naar quizzers die een link hebben met onze school. Ik wil eigenlijk nog wel eens winnen, ja.

Geplaatst op

Lectuur: “The Lost Metal” (Mistborn Saga #7) van Brandon Sanderson

In 2020 had ik de eerste zes boeken van de saga gelezen, en ik was laaiend enthousiast. Ik hou van Sandersons stijl en zijn Cosmere is fantastisch uitgewerkt, een zalige wereld. Ik hou ook van de personages waarbij zowel de mannelijke als de vrouwelijke even sterk zijn uitgewerkt.

En toch… Deze was lange tijd blijven liggen, gewoon omdat ik het zo jammer ging vinden wanneer het boek uit ging zijn, maar bon, uiteindelijk toch geüpload en eraan begonnen.

Ja, de wereld blijft heerlijk, de personages ook, de stevige scheut magie in de steampunk meesterlijk. En toch… Ik weet niet waarom, maar ik bleef een beetje op mijn honger zitten. Pas op, de reeks is nog steeds echt goed, maar ik vond deze afsluiter net iets minder dan de voorgaande. Dat kan ook zijn omdat er zo veel tijd tussen zit natuurlijk, dat weet ik niet. Maar ergens leek het me wat geforceerder, wat meer bij het haar getrokken… Ik kan het moeilijk uitleggen zonder veel van de plot weg te geven, maar het was me iets te veel deus ex machina bij momenten.

Ach, ik heb er anderzijds toch weer enorm van genoten, en ja, ik vind het jammer dat er een punt achter staat. Aan de andere kant: Sanderson is een veelschrijver en ik hou van zowat alles wat hij schrijft, dus er komt zeker nog genoeg op me af, denk ik dan.

Geplaatst op

SQ quiz

Blijkbaar willen ze er een traditie van maken dat wij als Oud-VEK het quizseizoen openen, en ik had daar geen probleem mee.

We hebben wel de laatste twee weken vollen bak moeten doorwerken, want ik ben veel te laat in gang geschoten. Maar er waren acht vragenronden met bijna altijd een thema, er was een fijne fotoronde met acrostichon en vooral ook een muziekronde. Daar heb ik echt veel tijd in gestoken: ik heb uit alle mogelijke nummers vaak heel korte fragmentjes geknipt met kreten. Kreten als in: de eerste seconden van ‘I feel good’ van James Brown, een lange uithaal in een hardrocknummer, dat soort dingen. Sommige teams vonden dat frustrerend, maar ikzelf heb me daar gigantisch mee geamuseerd. Probeer gerust zelf…

Wie de antwoorden wil weten, moet me maar een berichtje sturen.

Het werd een goeie opening met vandaag negen ploegen: zeven oudgedienden, twee die eens kwamen kijken. Mochten er nog ploegen zijn die zin hebben in een deftig quizje telkens de tweede woensdag van de maand in Sint-Amandsberg: roep maar, ge zijt welkom!

Geplaatst op

Chauffage

Nu dat weer: ik heb de chauffage dit weekend heropgestart en sindsdien is het hier pokkewarm! Er is namelijk iets mis met de sturing, de ketel blijft een foutmelding geven. Hij brandt gelukkig wel, maar 23° is zo net iets te veel van het goede. Ik stuurde een berichtje naar Sil, onze chauffagist, maar die zei ook dat hij geen Buderus doet, dat het zijn vader was die destijds die ketel had geplaatst – klopt, de vorige eigenaar en ne wreed wijze mens – en dat hij dus eigenlijk ook niks afwist van die sturing, maar hij wilde wel komen kijken. Soit, dat haalde niet echt iets uit, behalve dan dat ik wel verse batterijtjes in de bijkomende sturing heb gestoken.

Ik heb de losse radiatoren met die bijkomende sturing dichtgedraaid, en nu is het hier doenbaar. Maar ge gaat niks anders zien: Bart had een chauffagist gecontacteerd en die belde terug, waarop ik de telefoon in handen kreeg. Ik ga dus kijken naar die foutmelding – die al een paar keer veranderd was – en nu, uiteraard, werkte alles naar behoren. Ik hoorde de chauffagist zuchten door de telefoon. Ik kreeg gewoon de graden, zonder foutmelding.

Soit, ik ga zien wat het nu geeft, maar iets zegt me dat die mens niet meer langs gaat komen.

Geplaatst op

Notaris

Dat appartement van ons, dat kost ons een arm en een been, dat heb ik al gezegd. We hebben het er helemaal voor over, het is een ideale investering: de komende 10 jaar een kot voor de kinderen en dan een woning voor twee oudjes…

Een groot deel konden we al zelf financieren, maar ook hier hebben we wel degelijk ook een lening voor genomen. Die van ons huis is gelukkig net afbetaald, daar hebben we ook wel rekening mee gehouden natuurlijk. Vandaag reden Bart en ik dus richting de notaris om ook officieel de lening te laten vastleggen.

Alleen bleek er een misverstand te zijn qua uur: we bleken een half uur te vroeg te zijn, en de wachtzaal is wel oké maar nu ook weer niet zó gezellig. Maar lo and behold, Véronique woont daar letterlijk vijf huizen verder, en jawel, ze was gewoon thuis! We zijn daar op den bots binnengevallen, ik heb Bart het prachtige art-décohuis getoond en we hebben er thee gedronken en een fijne babbel gehad.

En daarna kwam dus de akte, die nu ook helemaal in orde is.

Nu nog de laatste maanden, en hopelijk kunnen we tijdens de kerstvakantie – Merel en ik – en de lesvrije week – Wolf en Kobe – het appartement helemaal in orde brengen voor het tweede semester. Dan hoeven de jongens niet meer zo ver te fietsen én kijken mama en papa niet meer op hun vingers…