Caleidoscoop!
Uiteraard kan er geen voorjaar zijn zonder concert van ons koor:
Zelf zal ik niet alleen meezingen, maar ook de bindteksten en zelfs enkele gedichten erbij verzorgen. Yup, ik voel me echt wel geapprecieerd.
Wie kaarten wil, kan ze via mij krijgen, maar het is misschien nog simpeler om ze gewoon online te bestellen en aan de kassa af te halen. Je zou mij er in elk geval een groot plezier mee doen!
366 – 03 april 2024 – Latijn is overal, ook in de Okay
Shopping spree
Zoals ik hier al ettelijke keren heb vermeld, shoppen Merel en ik niet graag. Maar soms moet dat nu eenmaal gebeuren omdat er dingen nodig zijn en je niet alles gewoon online kan kopen, zonder te passen.
En dus trokken wij vandaag na het eten samen op pad: eerst naar de Lovisa om gaatjes te laten schieten. Vijf jaar geleden had ze al eens gaatjes gekregen, maar die waren beginnen ontsteken, deden veel pijn en die heeft ze laten toegroeien. Nu wilde ze er dus opnieuw, gewoon omdat ook al haar vriendinnen er hebben en ze dus oorringen wil kunnen dragen. Ze was er niet helemaal gerust in, maar het deed eigenlijk geen pijn, zei ze. Nu moet ze dus nog even alles blijven ontsmetten, maar ze stond wel even te dansen van contentement.
Bon, stap één achter de rug dus. We passeerden eerst langs de C&A en vonden daar zowaar een nieuwe bikini voor haar en enkele T-shirtjes, die ze ook dringend nodig had. En toen was het tijd voor koffie in de Izy, gewoon omdat het kan en ik wel eventjes wou zitten.
Het ging verder langs de Hema – drie perfect passende BHtjes voor haar, een goeie fit en zonder beugel. Score! En het laatste item op de lijst waren schoenen, waarvoor we naar de Torfs moesten aan de andere kant van de Veldstraat. Die had ze al op voorhand uitgezocht: Converse All Stars Chuck Taylor high rise platform in het zwart, maat 39. En ja hoor, die hadden ze binnen, zelfs in maatje 39.5 die nog beter pasten. Zoals altijd was de service subliem, zelfs met een persoonlijk compliment: de winkeldame is de mama van een oud-leerlinge van meer dan tien jaar geleden, en ze vertelde me dat ik nog steeds haar favoriete leerkracht ooit was. Jawel, we zaten allebei te stralen, mijn dochter en ik, om verschillende redenen.
En toen was het welletjes: we stapten linea recta terug naar de auto, beladen met een stevige buit, maar echt wel tevreden: niet te lang, recht door zee, zoals het hoort. Oef.
366 -02 april 2024 – koffietje
Tweede-Pasenlunch
Vandaag tekenden we met zijn allen present in Ronse, bij Nelly, voor de lunch. Gelukkig heeft Ikaria, de nieuwe uitbater sinds Triamant failliet is, het restaurant in zijn huidige vorm laten bestaan. Gisteren was trouwens geen optie met de Ronde die hier overal passeert: we zouden gewoonweg niet tot in Ronse geraakt zijn op een deftig uur.
Soit, we waren er en het was gezellig: kaaskroketten als voorgerecht, kip als hoofdgerecht een een fancy dame blanche als dessert.
En dan nog koffie met paaseitjes op Nelly’s appartement. Ik was al lang blij dat er geen taart was, want ik had eigenlijk alweer te veel gegeten.
Maar yup, het was best gezellig, zo met zijn allen.
366 – 01 april 2024 – paaslunch
Koersdutjes
Het is niet omdat u er nog niet van gehoord hebt, dat het niet bestaat: een koersdutje. Ik ken dat al heel mijn leven. Wanneer we als kind op zondag bij mijn oma waren, dan keek mijn opa naar de koers. Onveranderlijk, en naarmate de jaren vorderden, steeds luider. Wij waren dan als het ware gegijzeld, want we mochten niks zeggen tegen elkaar omdat hij dan niks zou horen, en dus trokken we ons terug in de keuken of de tuin. En jawel, steevast viel opa dan in slaap. Dan lag hij met zijn hoofd achterover, mond wijd open, te snurken. Maar o wee als je dan de tv stiller durfde zetten: dan werd hij meteen wakker en was hij boos.
Ook Jeroom, mijn lieve schoonvader, deed aan koersdutjes, meestal zo na een half uurtje of zo, wanneer ze nog wel een goeie honderd kilometer te rijden hadden en het dus niet echt kwaad kon.
De traditie wordt in ere gehouden: ook wij kijken intussen graag naar de koers, en Bart kijkt zelfs uit naar zijn koersdutje. Dan installeert hij zich in de zetel onder een dekentje met bij voorkeur het bakje van de tv op zijn onderlip. Zijn mond valt niet open, maar het lichte gesnurk is er wel. En jawel, o wee als je het geluid wat zachter zou zetten, want dan schiet hij wakker. Boos zijn is er niet bij, dat zit niet in Bart zijn aard, maar dan wordt er wel verder gekeken. En eventueel opnieuw in slaap gevallen, ja.
En ons pa, vandaag, bij de Ronde, deed ook zijn duit in het zakje. Of was het dut?
366 – 31 maart 2024 – koersdutje
Vakantie…
Ik ben moe. Maar écht moe. Het zijn hectische weken geweest en ik slaap niet bijzonder goed, dat is waar. Ik word er ook niet jonger op. Maar de kinderen vragen veel minder energie dan vroeger en nemen me regelmatig taken uit handen. En Bart doet de boodschappen en kookt en zo, en ik heb een kuisvrouw – allez ja, toch meestal.
Ik vermoed dat dat eeuwige regenweer er ook wel iets mee te maken heeft: ik snak naar zon. En dan niet zomaar eventjes een paar uur tussendoor, of een enkel dagje, maar echt gewoon zon. Lente. Goed weer.
Want ik ben moe. Echt moe. Thank the gods voor de vakantie: ik ben niet van plan een enkele klop te doen. Ik ga lezen. En schrijven. En wel wat taakjes links en rechts. En dutjes. Vooral ook dat.
